ما چاره عالمیم و بی چاره تو*

گفتم: اصلاْ اومد یه چیزی گفت کرک و پرم ریخت... نگاه کردم به دهان بازمانده کریستین،‌ گفت: چی گفتی الان؟ یه بار دیگه بگو! گفتم: هیچی بابا، مهم نبود، گفت: چرا چرا مهمه، دوست دارم اصطلاحات جدید رو یاد بگیرم :)

مدیونید اگه فکر کنید مثال کرک و پر به آرایشگاه نرفتن ربطی داشته باشه :دی

در راستای یافتن یک فروشگاه ایرانی آنلاین در این حوالی، همین بس که در خواب هم نمی‌دیدم یک روز خیارشور "یک‌ و یک" را به چشمم سرمه کنم :) چرا؟ این‌قدر که اینجا همه‌چیز، قبل ارائه به بازار، شیرین می‌شود، حتی اگر اسمش خیار شور باشد :-|

لیلی یک دانه گل کلم از ظرف "شور مخلوط" در آورده و خندان نگاهش می‌کند، نگاهش با نگاه پرسشگر "به چی می‌خندی؟" من که تلاقی می‌کند، می‌گوید: مثل بروکلی است :)

شبیه یک برگ خشک شده هستم در انتهای پاییز، ترکیبی از زرد و نارنجی و قرمز و قهوه‌ای... آخرین برگ مانده روی شاخه، با همه توانی که برایم نمانده انتهای شاخه را چسبیده‌ام که نیفتم. باد سردی می‌وزد، چشمانم را می‌بندم...

شبیه یک جوانه ترد و شکننده هستم در ابتدای بهار، ترکیبی از سبز طلایی و نور... اولین برگ جوانه زده روی شاخه، با ریشه‌ای محکم که این‌بار منتظر نسیم بهاری است تا گره‌هایش را بگشاید...

دقیقاً مهم نیست چندبار زمین می‌خوری، یکبار، د‌ه‌بار، هزاربار... مهم این است که بعد هر بار زمین خوردن، بروی کنار خودت، خاک‌ها را بتکانی از روی لباست، چند بار با محبت بزنی روی شانه‌ات و بگویی: "خیلی خوب بود، من دیدم که تو تمام تلاشت را کردی، من همیشه‌ی همیشه‌ی همیشه کنارت ایستاده‌ام و دوستت دارم".

پ.ن. کتاب "خرگوش گوش داد" را بارها خواندم، نه برای لیلی، برای خودم...

فیلم مجرم، ۲۰۱۸، دانمارک

به قول مجتبی شکوری: "فقط یک پلیس، یک تلفن و تمام فیلم پلک هم نمی‌زنیم". فیلم را که می‌دیدم یک عبارت مدام در ذهنم تکرار می‌شد: "به این‌که آنچه گمان می‌کنید درسته، درسته، خیلی باور دارید."